Ελληνική Δημοτική Μουσική

Η Μουσική ανέθρεψε τη Γλώσσα, η Γλώσσα κυριάρχησε σαν ηχητικό εκφραστικό μέσον και η Μουσική για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα υπηρέτησε τη Γλώσσα - έγινε το ένδυμά της. Το τραγούδι μοιάζει να είναι μια ήπιας μορφής αξίωση της Μουσικής για επανάκτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της στην Επικράτεια της Ηχητικής Έκφρασης.

Η Μουσική εν τέλει κατάφερε με πολύ κόπο και πολύ αργότερα να ιδρύσει ένα προτεκτοράτο: το προτεκτοράτο της Ελεύθερης Ανεξάρτητης από τη Γλώσσα Μουσικής Φόρμας.

Το τραγούδι είναι η κυρίαρχη φόρμα στην Δημοτική Μουσική, (αλλά, επίσης η κυρίαρχη φόρμα από ποσοτική άποψη σε όλες της μουσικές γλώσσες διαχρονικά). Το τραγούδι και πιο συγκεκριμένα το ποιητικό κείμενο του τραγουδιού διαφέρει από την τρέχουσα ομιλία κατά την ρυθμική οργάνωση. Πρόκειται ουσιαστικά για έναν εκφερόμενο λόγο στον οποίο είναι αναγνωρίσιμη μια υψηλότερου επιπέδου οργάνωση από τον απλό προφορικό λόγο, οργάνωση εστιασμένη στην ανάδειξη των στοιχείων εκείνων της ηχητικής ύλης της γλώσσας που μπορούν να δημιουργήσουν την αίσθηση της περιοδικότητας. Αυτά τα στοιχεία, εγγενώς ενσωματωμένα - όπως είδαμε προηγουμένως -  στον γλωσσικό κώδικα, είναι η τονική ένταση και η διάρκεια των συλλαβών. Με άλλα λόγια η Ποίηση είναι ο προπλασμός  του Τραγουδιού. Ένα ποίημα είναι σχεδόν ένα τραγούδι, γιατί ήδη έχει μια σχηματισμένη μουσική βάση, κυρίως ρυθμική και δευτερευόντως ανεπαίσθητα μελωδική – μελωδική στο βαθμό που εγγενώς μελωδικός είναι ο προφορικός λόγος, όπως είδαμε. Και είναι ιδιαίτερα σημαντικό να τονίσουμε ότι δεν υπάρχει Δημοτική Ποίηση αυτόνομη, με εξαίρεση ίσως μόνο τις λαϊκές παροιμίες και κάποια θυμοσοφικά δίστιχα. Η Δημοτική Ποίηση δημιουργείται για να γίνει Τραγούδι.

Ένα δημοτικό ποίημα μεταμορφώνεται σε δημοτικό τραγούδι μέσα από μια διαδικασία ενδυνάμωσης των μουσικών στοιχείων του.

• Η ποιητική ρυθμική του βάση προσαρμόζεται σε διάφορα καθιερωμένα ρυθμικά και μετρικά πρότυπα του δημοτικού μουσικού κώδικα. Τα πρότυπα αυτά είναι:
• διάφοροι ρυθμικοί κύκλοι των οποίων το λίκνο είναι οι δημοτικοί χοροί.
• ένα χαλαρό ελεύθερο ρυθμικό πλαίσιο μη χορευτικό. (εξαγγελτικό)
• Η εγγενής μελωδικότητα του ποιητικού λόγου, σε συνδυασμό με το νόημα του ποιήματος, καθώς και την ψυχική διάθεση του μελοποιού προσαρμόζονται σε ένα οργανωμένο μελωδικό μουσικό κώδικα κατάλληλο να εκφράζει τις διαφορετικές νοηματικές και συναισθηματικές αποχρώσεις του λόγου. Ο κώδικας αυτός ονομάζεται τροπικό σύστημα και η μουσική που διαπλάθεται με βάση αυτόν τον κώδικα ονομάζεται τροπική μουσική.