|
||
Φιλολογική Ταξινόμηση |
||
|
Μπορούμε, λοιπόν, να πούμε ότι, σε ό,τι αφορά στα ελληνικά γλωσσικά ιδιώματα αισθητή είναι μέχρι και σήμερα είναι η παρουσία γλωσσικών χαρακτηριστικών των τριών αρχαίων διαλέκτων: της Δωρικής της Ιωνικής και της Αιολικής. Οι ασυναίρετοι τύποι που προτιμά η Δωρική διάλεκτος, οι συνηρημένοι που προτιμά η Ιωνική και η αποκοπή των τελικών φωνηέντων που συναντάμε στην Αιολική μας δίνουν ένα μέτρο ταξινόμησης των δημοτικών τραγουδιών με βάση και την αρχαία καταγωγή των νεοελληνικών κατά τόπους ιδιωμάτων. Όμως, μια τέτοιου είδους ταξινόμηση θα πρέπει να λαμβάνει πάντοτε σοβαρά υπ’ όψιν τον ιστορικό παράγοντα που έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση της κατανομής των πληθυσμών της Νεότερης Ελλάδας.
ελληνικά δημοτικά τραγούδια σε ξενόφωνα ιδιώματα:
Τα τραγούδια αυτά τα συναντά κανείς σε πληθυσμούς που συγχρωτίζονται ή συγχρωτίστηκαν
ιστορικά με άλλους λαούς. Οι πληθυσμοί αυτοί συχνά δίγλωσσοι έχουν δημοτικά
τραγούδια που είτε μερικά., είτε στο σύνολό τους είναι σε ξένα γλωσσικά ιδιώματα.
Δεν είναι όμως σπάνιο φαινόμενο κάποια τραγούδια να είναι διπλής γλωσσικής
μορφής, έχοντας την ίδια μουσική επένδυση. Να είναι είτε μικτά (άλλοι στίχοι
σε ελληνικό ιδίωμα, άλλοι σε ξένο), είτε να τα συναντάμε σε δύο εκδοχές:
μία σε ελληνικό γλωσσικό ιδίωμα και μία σε ξένο.
δημοτικά τραγούδια κοινά από πλευράς θεματικής σε γειτονικές
δημοτικές παραδόσεις με την ελληνική.
Είναι γνωστό από την λαογραφική και φιλολογική έρευνα ότι η παραλογή είναι
μια δημοτική ποιητική φόρμα κοινή στους λαούς της Βαλκανικής. Δεν είναι καθόλου
σπάνιο να συναντά κανείς παραλογές των οποίων το θέμα είναι κοινό σε πολλές
Βαλκανικές περιοχές και χώρες. Ωστόσο, πρέπει να τονιστεί ότι τραγούδια με
θεματική συγγένεια διαβαλκανική, δεν έχουν την ίδια στιχολογική και αφηγηματική
ανάπτυξη του θέματος τους και πολύ περισσότερο δεν τα συναντάμε με την ίδια
μουσική μορφή σε κάθε τόπο.